مناجاتی سیدالشهداء ع و گریز گودال

پا پس نکش ای دل ز راه عشق و آئینش
جان ده برایش تا شوی چشم خدابینش

دل می رود از سینه در هر جا که او باشد
اینکه کجاها میرود  با اوست تعیینش

 

ساری شدم دیروز از پایین به بالایش
جاری شدم امروز از بالا به پایینش
 
ای جان عواقب دارد افتادن در آغوشش
کو شوکران دارد میان زلف مشکینش

وقت به دنیا آمدن با خوردن خاکش
نوکر شدم دیگر گذشتم از عناوینش

در چرخش گیتی از این بهتر نخواهم دید
عالم بلا سازش شده من هم بلاچینش

ما از برای دفع رنج و درد از میت
گفتیم" ثارالله" فقط در وقت تلقینش

این زندگی تلخ را ای مردم عالم
با گریه بر خون خدا کردیم، شیرینش

از به به مردم گریزانم چو تیر از زه
تا شامل حالم شود همواره تحسینش

بین من و او فاصله بسیار افتاده
اندازه ی این فاصله سخت است تخمینش

روزی هزاران بار میگردد چنان حاجی
منظومه ی شمسی به گرد چشم پروینش

آن لحظه که اندام او تقسیم شد در دهر
خورشید شد یک تکه از دندان پیشینش

جانم فدای آن کسی که موقع خوابش
گسترده شد دامان زهرا زیر بالینش

حالا میان گودی گودال افتاده
دارد به غارت می رود حتی عرقچینش

زهرا کجایی تا کنی با بودنت شادش
زینب کجایی تا دهی با گریه تسکینش

شاهنشه جن و ملک کو تخت سیمینش؟
 آن شهریار نه فلک کو تاج زرینش؟

           
کلام آخر:
در غیبت مهدی زهرا ای مسلمانان
زیبایی اخلاق او برماست تبیینش

جعفر ابوالفتحی

بیت حذف شده :

بر گردن فاجر نخواهد رفت اینسان که
بر گردن ما می رود تیغ تبرزینش